In mijn vorige blog heb ik verteld over de angst om te overeten en waar die vandaan komt. Dit keer gaan we verder met mijn tips om je angst aan te pakken.

Het derde punt waarover ik het wil hebben is.. Mocht het allemaal zo gemakkelijk zijn op het vlak van eten. Mocht enkel focussen op wat je eet, je probleem met eten oplossen, dan zou de meerderheid van de mensen niet worstelen met hun gewicht, lichaamsbeeld en gezondheid. 

Maar door enkel te focussen op wát je eet, wat je heel sterk leert in de dieetcultuur met schema’s en eetregels. Dat is de gemakkelijkste weg, maar het is niet de duurzaamste oplossing op lange termijn. En ik wil voor mensen niet de gemakkelijkste oplossing, maar ik wil ze helpen naar de duurzaamste en juiste oplossing. En dat is waar ik een krak in ben.

De gemakkelijkste weg help je jezelf in dit geval niet mee vooruit. Waarom kiezen we ook altijd voor de gemakkelijkste weg? Want dat doen we bij veel dingen in het leven. Daar hoef je niet bij na te denken. Ons reptielenbrein is een van de oudste, kleinere breinen in ons hoofd, dat niet van verandering houdt. Houdt ook niet van nieuwe en te moeilijke dingen, en stuurt ons dus naar de gemakkelijkste weg. 

Het is daarom belangrijk om de iets moeilijkere weg te gaan nemen. Je zal nooit succes boeken met de gemakkelijkste weg omdat je jezelf niet gaan confronteren met je angsten rondom eten en alles eromheen. Met de gedachten, gevoelens, emoties. Daar gaat het eigenlijk over. 

Nog zo’n quote: focus on the how and the why instead of what you eat, and the rest will follow.

En dat is ook zo. De moeilijkste weg is die waarop je jezelf confronteert met “waarom eet ik nu?” “Welke emoties heb ik hier?” “hoe ziet mijn dag eruit, en wat maakt waarom dat ik eet?” en “Hoe ga ik om met eten in vele situaties?”. Wat doe je als je gefrustreerd bent, stress hebt, verdrietig bent? Het gaat om jezelf herkennen in situaties. Want door enkel te focussen op wat je eet, doe je jezelf tekort. Omdat je geen laag dieper durft te graven en zelf niet leert omgaan met je emoties.

Dat is ook het vierde punt waarom dat mensen zichzelf overeten. Omdat heel veel mensen hun emoties en gevoelens niet durven te voelen. Ze herkennen ze niet, durven ze niet te voelen en niet te laten zien. Emoties worden vaak weggestopt. En heel veel mensen gaan eten om iets niet te moeten voelen. Dat is hetzelfde wat er gebeurt bij iemand die grijpt naar alcohol of drugs, dat zijn ook (niet altijd) mensen die bepaalde situaties niet kunnen plaatsen of niet durven te voelen en zich daarom op dat moment maar alcohol toedienen. 

Wat eerst geleerd zal moeten worden is dus het herkennen en erkennen van je emoties.

Dat je het ergens heel moeilijk mee hebt bijvoorbeeld. Om een of andere reden denken we dan dat het nemen van een gezond alternatief dan ons probleem oplost. Maar zo is het niet. En dus is het ook geen blijvende oplossing. Het is belangrijk dat je leert in te zien dat je bijvoorbeeld op dat moment gewoon een moeilijke dag hebt, en je emoties daarin durft toe te laten. Hier ga ik dieper op in in de sessie van mijn traject over emo-eten.

We denken allemaal dat we ze voelen, die emoties, maar we lopen er eigenlijk liever nog eerder van weg, of we eten het liever van ons af, dan even stil te staan bij wat we voelen. “Wat maakt dat ik nu wil eten?” Zo lang dat je dat niet leert aanpakken, gaat iets op lange termijn nooit werken.

Dus, de makkelijkste weg is niet altijd de juiste weg. Heel belangrijk. 

Eens per kwartaal geef ik een (chocolade)Proeverij in samenwerking met lokale producenten. In deze workshop gaan we echt in praktijk leren hoe om te gaan met eetbuien en hoe terug te genieten van eten zonder schuldgevoel. Als je dat interessant vindt, houd dan mijn social media in de gaten voor de eerstvolgende workshop!