Een vraag die ik kreeg naar aanleiding van een klant die mijn traject volgt: Evy, moet ik nu eigenlijk een BMI hebben onder de 25 om gezond te zijn? Hoe belangrijk is dat eigenlijk?

Het eerste antwoord dat ik daarop luidkeels geef is “NEE”. We hoeven allemaal geen BMI te hebben onder de 25. Het is niet voor iedereen weggelegd en is ook niet voor iedereen realistisch. Hier maken we vaak een foute redenering over. Het is niet zo dat je met een BMI hoger dan 25 per definitie ongezond bent. Op dat vlak is een BMI eigenlijk een beetje bullshit.

Waarmee ik niet wil zeggen dat een BMI van 35-40 geen probleem is. Maar het is niet zo dat je met een BMI van 27 of 28 een ongezond iemand bent. Want je BMI vertelt natuurlijk totaal niks over hoe het met je bloedwaarden staat, je cholesterol of je suiker. Het zegt ook niks over hoe gestrest je eigenlijk bent. Hoeveel je beweegt en hoe het met je slaapritme is.

Je bent zoveel meer dan alleen maar je BMI.

Net als je ook zoveel meer bent dan alleen maar je gewicht. Er zijn mensen met een lage BMI, 19 of 20, die zijn niet automatisch happier met hun lijf hoor. En als ze niet veel bewegen, of roken, drinken, dan zijn ze nog steeds niet gezonder dan iemand met een BMI van 27 die dagelijks zijn 2 porties groenten eet, goed beweegt en niet rookt bijvoorbeeld.

Je bent niet ongelukkig omdat je een probleem hebt met eten, maar je hebt een probleem met eten omdat je ongelukkig bent.

Maar dan wijk ik van het topic af.

Dus, het is niet omdat je een maatje meer hebt dat je daarom ongezonder bent. Maar waar komt die redenering dat we een BMI tussen de 20-25 zouden moeten hebben dan vandaan?

Daarvoor gaan we terug naar het jaar 1835… Ja, je leest het goed. In dat jaar is voor het eerst de Quetelet Index: Adolphe Quetelet was een (Belgische) wiskundige die een formule heeft bedacht vanuit een studie onder blanke mannen. Hier kwam uit dat met een BMI tussen de 20-25 er minder kans is op gezondheidsrisico’s (dus ben je gezond).

Later is die omgevormd tot wat we nu als BMI kennen. Dat is nagenoeg hetzelfde.

Die BMI-formule is het gewicht gedeeld door je lengte in het kwadraat. Daar komt een getal uit. Als dat tussen de 20-25 zit, is het gezondheidsrisico klein. Dat wordt nog altijd toegepast in de bankenwereld en de verzekeringssector. Dat is ook één van de redenen waarom het opgericht werd. Men ging ervan uit, hoe hoger dat je in je BMI zit, hoe een hoger risico dat je bent op ziek worden en sterfte. En daar wil de verzekering zich voor indekken uiteraard, want dat brengt kosten met zich mee.

Eigenlijk spijtig toch dat je altijd verzekerd zult zijn naar gelang je BMI en je gewicht. Ook in de bank voor het afsluiten van een lening. Ik weet nog goed toen ik samen met mijn zus een lening ging afsluiten voor het pand van Pomme & Peau. Toen werd er ook direct gevraagd naar lengte en gewicht om het BMI te berekenen. En hoe hoger je BMI, hoe hoger het risico dat je vormt en aan de hand daarvan werd bepaald hoeveel je moet afdragen.

In mijn ogen klopt dat gewoon niet. De formule stamt dus af van de jaren 1835 en wordt sindsdien op alle mensen toegepast, vrouwen en kinderen ook, terwijl de studie echt alleen op blanke mannen gericht was. Dus het zegt bijvoorbeeld ook niks over etniciteit.

Wat dat betreft is een BMI dus echt bullshit als je het mij vraagt.

Maar dan de volgende vraag die ik hierover krijg: Evy, die formule kan je dan toch ook omdraaien om te berekenen wat je ideale gewicht is om naartoe te werken?

Meer daarover in mijn volgende blog!